- การอภิปรายไม่ไว้วางใจครั้งที่ 6 เกิดขึ้นในสมัยรัฐบาลของนาย สัญญา ธรรมศักดิ์ อยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักรไทย ปี 2514 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในช่วงเดือนธันวาคม หลังจากประกาศไทยรัฐธรรมนูญ

- ในการใช้อำนาจในการเมือง มีการให้ศีลบน การไม่สามารถรักษาเงินของชาติไว้ ทำให้การคลังล้มเหลว ในทางเศรษฐกิจเดินทางผิดทำให้ประชาชนเดือดร้อน และสร้างสถานการณ์ทำให้เกิดการไม่เข้าใจ ระหว่างสภานิติบัญญัติแห่งชาติและคณะรัฐมนตรีก่อให้เกิดความเสื่อมศรัทธาของประชาชน

- ในส่วนของบุคคลที่มีคณะรัฐบาลบริหารประเทศใช้อำนาจตามกฎหมายแบบไม่สุจริตเป็นสิ่งที่ไม่ควรหรือการสั่งย้ายเป็นการใช้อำนาจก็ไม่สมควร

- ในส่วนของญัตติของฝ่ายค้าน หม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมช ได้กล่าวหารัฐบาลว่าความบกพร่องหลายด้าน คือ 1.ด้านเศรษฐกิจคือปัญหาด้านของชีพที่สูงขึ้น ราคาข้าวสารน้ำตาลสร้างความเดือดร้อนแก่ประชาชน 2. คณะรัฐมนตรีไม่สามารถที่ประกันผลผลิตทางการเกษตรตามที่แถลงไว้ได้ ในส่วนของด้านที่ 3. เรื่องยางพาราตกต่ำรัฐบาลไม่ช่วยเหลือ 4. รัฐบาลไม่ช่วยเหลือชาวนาเลย 5. คือไม่ใส่ใจทรัพยากรป่า ไม้ และ 6.ไม่แสวงหาหาตลาดหลักให้แก่ประเทศ

- ในส่วนของการอภิปรายครั้ง ที่ 7 ในสมัย พลเอกเกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ ภายหลังจากปฏิวัติยึดอำนาจรัฐบาล พอบริหารประเทศระยะหนึ่งยื่นมติอภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐมนตรีเป็นรายบุคคล ในช่วงเดือนธันวาคม 2522 รัฐมนตรีที่ถูกอภิปรายไม่ไว้วางใจ มีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม กระทรวงพาณิชย์ กระทรวงมหาดไทย กระทรวงอุตสาหกรรม

- ในการญัตตินั้นกล่าวหากระทรวงคมนาคม ไม่บริหาร ไม่สามารถควบคุมทางขนส่งได้ ด้านการขนส่งคมนาคมเพิ่มค่าบริการเกินความจำเป็น ส่วนด้านกระทรวงพาณิชย์ข้อกล่าวหาทำให้ภาวะค่าครองชีพสูง ไม่สามารถรักษาราคาสินค้าอุปโภค บริโภคได้ ไม่สามารถประกันราคาพื้นผลการเกษตรได้ และทำให้เดือดร้อนแก่ประชาชน